Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Verkeerd geparkeerd

Slow en mske zijn gisteren maar eens naar Slow’s zus geweest. Dat was lang geleden. Het was zo lang geleden dat Slow’s zus uitriep: “met dat langer haar ben je 20 jaar jonger”. Hm … 20 jaar geleden zag mske er wel iets anders uit maar allé, het is toch plezierig om zoiets te horen. Dat het niet helemaal aan het langere haar ligt, dat weten mske en Slow ook wel.

Daarna hebben ze dan nog een stapke in de wereld gezet.

Thuiskomen was echter minder. Er was nog maar eens een feest in de zaal en de oprit stond versperd. Slow en mske konden dus maar parking gaan zoeken. En dan is de vraag: doen wat ze op de gemeente aanraden? Dat is de politie bellen, maar die zijn altijd zo lastig volgens de buur die hen iedere keer belt. Of gewoon gaan slapen en morgen nog eens een giftig mailtje sturen. Bovendien wou mske zo snel mogelijk naar bed en ze heeft zelfs niet gedoempt noch thee gedronken.

Toen ze boven waren zagen ze dat één van die drie doerakken weg was en dan heeft Slow toch maar snel de auto gehaald.

Previous

Lamakomme!

Next

De gastvrouwe

1 Comment

  1. 12-02-2006, 10:26:33
    dag mauw…
    een bezoek van ons, snel even doorlezen en zien dat het je nog goed gaat ……….
    groetjes
    http://anima-negra.skynetblogs.be/
    anima-negra

    —————————————————————————–

    12-02-2006, 15:50:41
    wielklem
    eens werkte ik in een kantoorgebouw welk een parkeerkelder had voor bezoekers en werkenden van dat kantoor, omdat het in het centrum lag werd er ook gebruik van gemaakt door winkelend publiek, dit was niet toegestaan. Wij hadden dan ook een blok beton welk met een ketting aan de auto van de overtreder werd vastgeketend (het blok was met een steekwagentje te verrijden) en onder de ruitenwisser stak dan een briefje met het kamernummer waar de sleutelhouder zat. tegen betaling werd dan het slot opengemaakt en het blok weggehaald…. idee?

    Han

Laat een reactie achter bij Juffrouw TikReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén