“Wat zegt diejen nu?” vroeg mske zich luidop af. Ze was met een geluidsopname bezig en die ratelde daar iets in haar oor van “para en nog wat de rectangle”. “Oei” dacht mske “dat wordt lachen”. Maar dat meende ze niet, want mske kan daar niet tegen. Ze zou er peizek zeer aan haren buik van krijgen als ze aan die klant moest vragen wat hij daar geraasd had. “Nondidjo” zei mske “hij doet het er voor” toen hij voor de tweede keer over “para en nog wat de rectangle” begon.

En toen zei hij het nog een keer, op normale snelheid waarmee mske wist wat het was en toen heeft ze de ganse “Petit Larousse” uitgelezen op zoek naar de juiste schrijfwijze. Maar ge moogt dat ook parallélipipède schrijven ook. Dat is dan ook een hele geruststelling.

Niet zo leuk was het toen Zoneke belde om te zeggen dat én Bollie én Amke én Ella ziek zijn. Daarmee kan zondag niet doorgaan. Zondag natuurlijk wel maar niet hun afspraak.

En morgen is ook al een dag om zenuwachtig van te worden.

Maar morgen is morgen. En nu is nu en mske heeft het geriskeerd om toch nog maar eens naar een kapper te gaan en nu is mske helemaal parallélépipède want het is goed, echt goed, en hip! Maar Slow zijn oren wapperen en zijn ogen flipperkasten.