mske keek beduusd en ineens begint ze te zoeken. Natuurlijk vraag ik me af wat er scheelt, maar als mske zoekt, kun je je beter uit de voeten maken, want een mske dat iets niet vindt dat is niet iets om mee te lachen.

Eerst zegt ze: “Slow wil je helpen zoeken?” Daarna zegt ze: “Sloef, heb jij ze meegenomen?” En ja … uiteindelijk komt ze tot het besluit dat het niet anders dan Kulleprul kan zijn.

Het zit zo! Rare gewoonten van rare mensen maar het is nu eenmaal zo dat mske van kousen wisselt als ze aan de pc komt werken. Dus … voor het ander werk trekt ze witte minisokskes aan, omdat ze het niet kan uitstaan met haar blote petieters in die sportsloefen en als ze aan de dossiers begint, trekt ze die sokskes uit en doet wollen zitsokken aan.

Daarnet toen ze richting keuken wou en die sokskes wou meenemen naar het wasmachien … was daar maar één sokske meer. mske heeft overal gezocht, in de schuiven van den buro omdat je nooit kan weten als ze verstrooid is, ze is naar boven gegaan met het gedacht van “aan mijn mouw blijven hangen”, ze heeft zelfs gekeken of ze het per malheur niet aangehouden had ín haar dikke sok. Niks, niks, niks. Daarna heeft Slow nog eens het volledige buro afgezocht, maar waar in ’s hemelsnaam kan dat wit sokske naar toe zijn?

“Lap” zegt mske “nu kan ik niet meer werken zie”.
 
Kulleprul idioot spook! Geef dat sokske terug!