Gisteren begon Slow ineens een gek liedje te zingen. mske dacht aan de mensen die in de gang passeerden want de deur stond open. Hij kende het liedje niet meer, maar iedere keer dat hij opnieuw begon herinnerde hij zich hier of daar een zinneke meer.

Gisteravond heeft hij het opgezocht.

Ik ben Gerrit en ik steel als de raven,
ik ben een boef in de ogen der braven.

Maar wat moet je nou, als je niks hebt,
in deze wereld waar je steeds wordt genept.
Bij ons thuis was vroeger geen brood op de plank,
moeder kon dat niet betalen,
Mijn vader ging dood, Ja, dat kwam door de drank.
Ik liep door de straten te dwalen,
de bakker die keek niet, ik pikte een brood
en heb dat mijn moeder gegeven,
het was wel gestolen, maar ’t smaakte ons goed,
zo zijn we in leven gebleven.

Ik ben Gerrit en ik steel als de raven,
ik ben een boef in de ogen der braven.

Zo groeide ik op, ja voor galg en voor rad,
het stelen dat kon ik niet laten.
Ik heb in mijn leven al heel wat gejat,
en ik zit nooit zonder dukaten.
Ik ben nu beroemd en berucht in ’t land,
een brandkast die kun je me geven.
’t Begon met een broodje, nu zit ik geramd,
en zo blijft het de rest van mijn leven.

Ik ben Gerrit en ik steel als de raven,
ik ben een boef in de ogen der braven.

[Gerrit Dekzeil]