Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Het verboden woord

Toen ik na het wreed accident opmerkte dat mijn kleding wel wat deegspatten vertoonde, wat niet het gevolg was van het wreed accident maar van een te veel aan deeg in een afgeronde kom, gebruikte Luc het verboden woord.

Hij zei: “een schort …” waarop ik hem onderbrak met de vlammende zwaarden van de vloek die ik jaren geleden uitsprak!

Na mijn kleuterklasperiode, een jaar of twee lagere school en mijn middelbaar tot mijn 17de, waarin ik dagelijks met zo’n schort kon optrekken, terwijl thuis het schort te wachten hing tot ik thuiskwam, heb ik besloten dat ik het ding naar de hel verwees.

Alle argumenten over proper houden van kleding ten spijt, was mijn mening dat ik even goed een bloes of rok kon wassen als een schort.

Dat het niet over proper houden ging, daar was ik namelijk al snel achter gekomen toen ik las over uniformen om iedereen hetzelfde te maken -wat ze niet doen omdat de ene beter staat met het model of de kleur dan de andere- en over schorten die dienden om enige uitstulpingen te camoufleren.

Toen mijn vroegere klasvriendin op haar eerste werk dan ook een schort aangemeten kreeg, moest ze dat stante pede gaan omruilen voor een groter exemplaar: de vormen waren té zichtbaar. En ja, dan bedacht ik dat die schoolschorten ook op de groei werden verkocht … Op de groei? Het zal wel.

Het is en blijft mijn mening. Ik snap het allemaal wel, maar ik loop dan toch liever met deegspatten of bloem op mijn uitstulpingen dan met een kledingstuk dat elke persoonlijkheid wegneemt.

Luc heeft zijn woorden ingeslikt.

Previous

De jaarlijkse duvelse schrik

Next

Tafel en bed

19 Comments

  1. Hahaha! Heb ik ook! Ik heb drie jaar van het middelbaar in een schort gelopen. Het is meer dan genoeg geweest.

    • ms

      Meer dan genoeg. Het idee er achter vind ik nogal neerbuigend.

      En mensen die thuis verkiezen een schort aan te trekken maken die keuze zélf. Ik doe het dus niet. Nooit.

      Voor echt vuile werkskes buiten, de berg opkuisen bij voorbeeld, trek ik wel een aftandse werkmansbroek aan en een afgebleekte sweater.

  2. oh zijn dat suikerwafels? dat is me nu nog nooit gelukt om die lekker te maken! laat ze smaken en laat die schort voor wat hij is, jij hebt een wasmachien, zoals je zelf zegt! ha!

  3. elsje

    De zus van Chris gaf mij een aantal jaren geleden een little black dress schort. Een soort van 50 jaren model met kralen langs de halsband. Het is de enige schort die ik wil dragen en waaraan ik graag mijn handen afveeg…

  4. Uniformen zijn niet aan mij besteed.
    Een schort heb ik ook al niet.

    Stille groet,

  5. Mijn moeder en haar zusters droegen sinds de jaren zestig al geen schort meer, de zussen en ikzelf hadden er geen.
    Kom ik in Brabant bij een vrijer thuis en wat sienik?
    Nog steeds schorten en jasschorten. Ook bij een paar jonge vrouwen. Reuze handig, dat wel.
    Toen ik koekjes e.d. ging bakken kocht ik er alsnog een, een klein dingetje want het moest natuurlijk wel leuk blijven. Dat gebruik ik bij de mixer.

    • ms

      Mijn moeder is een schort blijven dragen zolang ik weet. Mijn zus heeft er nooit een aangemoeten.

      Mijn ex-schoonma en ex-grootmoeder hebben er altijd ene aangehad.

      Voor mij niet meer.

      Ik heb een relatief grote kom om in te mixen, maar die is afgerond onderaan. Een platte bodem en rechtopgaande rand zou beter zijn.

  6. En achteruit gaan staan, zo ver als je armen reiken. 😀

  7. Nare herinneringen. Dat begrijp ik. Maar wat schort er nog meer aan een schort?

    • ms

      Nare herinneringen? Niet echt. Het was niet prettig maar het was wat het was.

      En wat er verder schort aan een schort beschreef ik hier boven.

  8. Als jongen moest ik op school een soort storjas dragen. Toen ik later op het stadhuis begon kreeg ik weer zo’n jas. Die heeft jaren aan de kapstok gehangen.

Laat een reactie achter bij Matroos BeekReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén