Wat er hier allemaal gaande is de laatste dagen, een mens zou nog vergeten dat er nog wat over die elektriciteit moet verteld worden, al heeft de berg daar ook weer een muis gebaard, laat ons hopen.

Dat het hier niet snor zat met die elektriciteit, hadden we al snel gemerkt. Daar had een klungelaar met zijn handjes aan gezeten.

Daarom ook dat de elektriciteit moest vervangen worden. Dat gebeurde in 2007, ook door een soortement klungelaar, gezien de problemen die we laatst ondervonden.

Nu was daar ook het lampje van de gang, dat wou niet uit. Draaiden we de schakelaar om, ging dat lampje flikkeren. Wanneer dat begonnen is, weet ik al lang niet meer. Maar nu, nadat het grote gevaar daar achter bedwongen was, bleef dat lampje dat doen. De man van het netbedrijf zei dat dat daarom niet abnormaal was, mogelijk iets aan het luchtertje, mogelijk een slechte lamp, hij noemde dat een lamp die op een maandag gemaakt was. Maar die lamp is al minstens één keer vervangen geweest.

Luc ging dat toch eens onderzoeken. Hij draaide de lamp uit en wisselde ze met die van en bijzetlamp. Geen van beide toestellen noch lampen vertoont enig mankement. Bovendien zijn er op die manier geen kuren meer.

Nu, als ik dit neerschrijf en dat berichtje van jaren geleden herlees, vraag ik me af … de lamp die toen de luchter van de eetplaats in de kelder liet belanden was een spaarlamp. Deze in het luchtertje van de gang ook.

Wees stil en zeg het niet te luid, maar ik vrees dat, als Luc dit komt te lezen zijn haren ten berge gaan rijzen. Die luchter in de kelder, zie je, die wil ik terug …

Luc zegt dat daar een andere kabel door moet, maar is dat wel zo?

mskes rolkoffer rolde niet meer. Het is te zeggen zijn wielekens wielden niet. Ze wrongen tegen. mske kreeg er een lamme arm van maar dat ding ging dwars. Nog erger dan een dwarse muilezel.

Elk ribbelke waar die over moest steigerde die dat het geen naam had. mske is er zelfs een paar keer haast door gevallen.

Ze foeterde wat af op haar koffer. Zo van: “als dat hier nog lang gaat duren, zal het rap gedaan zijn, want dan kieper ik die er uit!”

Het ging van kwaad naar erger tot Slow er zich eens mee bemoeide en de wielekes aan een grondige controle onderwierp. Hij gaf me dat eerste wieleke daar een zwaai, het draaide vlot. Hij gaf het tweede wieleke een klop. Het draaide vlot. Het derde wieleke? Dat draaide ook vlot. Maar het vierde! Owee, dat deed zelfs nog geen poging tot draaien. Dat bewoog een cm of twee en bleef staan. Dat was de boosdoener.

Slow heeft die zijn binnenwerk eens uitgekuist en hij haalde er een gans touw uit waar je een schip kon mee vastleggen … allee, een scheepke … in papier.

En dan heeft mske er nog wat zitten aan prutsen en er nog wat harekes uit gehaald.

Dat is een koffer hé! Geen stofzuiger!

Vermits we het nu toch over de krantjes van het openbaar vervoer hebben, kunnen we het nu ook even over de Metro hebben. Niet het rijdende spul natuurlijk maar wel het krantje dat ook gratis wordt verdeeld.

En net zoals alle dingen die je gratis kan krijgen wordt het ook behandeld zoals alle dingen die je gratis kan krijgen want als je op een trein stapt en een plaats zoekt moet je eerst en vooral beginnen met al die rondslingerende Metro’s op te ruimen.

Het is lang geleden, maar ooit werd er een meisje verkracht en een vieze gast wist te vertellen dat het haar eigen schuld was, want meiskes dienden niet in het donker op straat te lopen. En er was een andere die beweerde dat ze, niet hetzelfde meisje, maar meisjes in het algemeen, het uitlokten met hun minirokskes en dunne bloeskes. Kortom, de dader werd slachtoffer.

Dat soort uitspraken had mske daarna niet meer zo gehoord al waren de reacties op bepaalde krantenartikels wel erg vrouwonvriendelijk. Al wat een vrouw overkomt is altijd haar eigen schuld blijkbaar.

Maar nu ging haar haar rechtop staan toen ze las dat vrouwen in Knokke hun dure juwelen niet meer zouden mogen dragen op straat.

En direct springen er van die reageerders op de okkazie en die geven nog maar eens goed af op de decadentie van die vrouwen. En dat dat toch niet schoon is. En wat nog allemaal? Of het nu schoon is of decadent of wat dan ook, iedereen moet met zijn handen afblijven van wat van hen niet is. Punt!

Wat gaan ze doen als die vrouwen wel nog hun juwelen dragen? Zeggen dat het hun eigen schuld is? Of zouden ze het juwelen dragen misschien gaan beboeten?

De wereld staat écht wel op zijn kop.

Het is een hele poos geleden dat Slow een annonceke zag waarin vrijwilligers werden gevraagd om een wandelpad te controleren.  Zo een 3à4 keer per jaar hetzelfde wandelingetje doen vond hij niet erg.

Dus werd er contact opgenomen en Slow en mske werden peter en meter, elk van één, samen van twee.

Ze deden de twee wandelingen en stuurden het rapport binnen. Drie maanden later kwam de brief waarin stond dat die wandelingen elke maand moesten gedaan worden. “Het is niet waar hé” zei mske, want dat was al meer werken dan plezant.

Uiteindelijk bleek dat het om een afwisseling te zullen gaan. Er werd een beurtrol ingelegd en zodoende moesten er lijsten opgemaakt worden wanneer wie en wanneer wie niet kon en wanneer wie zus en wanneer wie zo.

Ze hebben bedankt voor de eer. Ze zullen die wandelingen wel doen zonder druk achter hun hielen, gewoon voor ’t plezier.

Hoe is het mogelijk dat ze, zelfs als je wat op vrijwillige basis wil doen, je nog in een gemillimetreerd harnas willen stoppen? Hadden ze dat op voorhand gezegd dan hadden ze zich niet gemeld en was mske één keer minder onhoffelijk moeten wezen. Want de laatste mail, die waarin werd gezegd dat het tijd werd om de wandeling te doen, daar heeft ze niet meer op geantwoord.

Hoeveel weken belooft mske nu al dat ze het eens wat rustiger aan zal doen? mske, definieer eens “eens”. Want iedere keer zegt ze: “tenoste week”. mske, definieer eens “tenoste week”.

Momenteel zit de week terug al goed vol, zaterdag incluis maar dan niet voor ’t werk.

Het zijn erg drukke dagen, deze dagen en weet je wat? Die twee hé, Slow en mske, die vinden dat leuk, want ze zingen: “ons buroke dat zal draaien, ons financies nog veel meer”.

Maar “tenoste week” hé, dan gaan ze het “eens” wat kalmer aan doen.

Slow en mske slapen altijd met het venster open of we zouden beter zeggen “sliepen”. Want enkele weken terug was er wat te doen in de zaal en sloten ze het venster en toen werd het koud en avond na avond deden ze het venster dicht.

mske kreeg last van een verstopte neus maar had geen verkoudheid. Ze haalde vibrocil en het ging weg. Eergisteren zoiets was het weer van dat en deze keer zat er een kriebel in haar keel ook. Allergie? mske heeft nog nooit een allergie gehad. “Allergie kan je altijd krijgen” zei de apotheker aan wie ze raad vroeg “ik zou eens bij een neuroloog (?!?) langsgaan”. Ze pakte toch maar weer vibrocil maar dat hielp niet tegen die kriebel en ze dacht en dacht en dacht aan het stoofke, aan al dat stof daar boven dat niet boven blijft en ineens …

Ze hebben vannacht met het venster open geslapen. mskes neus is maar half verstopt meer en de kriebel is aan het afscheid nemen. Hopelijk is er nu vanavond niks te doen in die zaal.