Pure ellende is het als je van hier uit naar ver gelegen oorden wil vertrekken en die GPS inschakelt. Dat doen we dus niet. We stoppen op eerste parking nadat we de autosnelweg oprijden.

Het Lande(n)lijk wegennet kennen we namelijk en het is één en al links en rechts, straatje in en straatje uit eer je op die autosnelweg geraakt. En dan kan die GPS zo zagen. En alles moet die drie keer zeggen.

Je kan er geen speld tussen krijgen.

Wie nu denkt dat we het over de slanke lijn hebben of zo … dat doen we niet.

We hebben het over binnenwegeltjes. Die wegeltjes die iedereen in een dorp kent maar die niet voor autogebruik beschikbaar zijn. Dat zijn dus niet de veldwegen want daar rijden ook auto’s, al mogen ze het niet.

Binnenwegeltjes zijn dus voetpaadjes, échte dan. Zo hebben we hier in de onmiddellijke buurt het geheim wegske.

Maar in groot Landen zijn er natuurlijk meer. Zo heb je het paadje dat een hele hoek afsnijdt als ze hier naar Landen centrum willen. Dat werd de laatste tijd wat bemoeilijkt door afbraakwerken maar nu die klaar zijn, kunnen ze er weer ongestoord door.

Ongestoord? Dat blijkt toch niet zo uit de foto’s die Luc zaterdag maakte.

En neen dat is geen paneel van die eerder genoemde werken want die werken zijn ginder vanachter, op de tweede foto. Dat is een paneel dat daar staat om die verwilderde tuin af te sluiten. Op dees manier is dat nu toch ook niet doeltreffend hé.

En wette wa? Dat is den hof van de ouw gendarmerie!

Mja, dat “in crime” is best met een korrelke zout te nemen, maar ze hangen mske haren hoebel een beetje uit.

Want wat doen die nu? Die zagen! Die zagen mske haar oren van haar kop omdat ze willen dat mske één naam zou gebruiken voor zowel Google als Youtube.

En dat kan niet! Ah neen. mske gebruikt Google voor de zaak en Youtube om Slow zijn filmkes op Wizzewasjes te laten zien.

En zeg nu zelf, wat moeten ons klanten nu naar Slow zijn filmkes zitten kijken. En aan de andere kant, wat avance dat ik mske mske noem als iedereen op Youtube haar echte naam zou zien staan? Dat kan toch niet hé …

De ganse zaterdagnamiddag zou er wat te doen zijn voor de reus van Attenhoven. Slow wou eigenlijk alles meemaken terwijl mske liever tegen de avond aan zou gaan, want er stond hier nog het een en ander een beetje schots bij het blog en dat wou ze toch even oplossen.

Slow vertrok tegen twee uur en hij kon hier nog niet goed de berg op geweest zijn of alles viel hier op zijn plaats op het blog. “Verdorie” dacht mske “had ik dat geweten”. Maar ze had haar botten nog niet aan en haar ringen nog niet aan en ze was nog niet geschminkt. Nu niet dat mske een schminkdoos is, maar nu wou ze toch … en bovendien zag de lucht pikkezwart.

Even later kletterde het tegen de ruiten en mske hoopte maar dat Slow ergens een schuilplaats had gevonden.

Ze had zich niet ongerust moeten maken, hij zat op dat ogenblik naar een film te kijken over het maken van de reus. En toen hij thuis kwam wist hij te vertellen dat hij het wel gehoord had en dat het in het zaaltje ineens wat donker was geworden.

Tegen de avond aan zijn ze dan maar teruggereden en net op tijd zaten ze in de warme schuur van een zalige kriek te nippen toen het hagelgekletter met alle geweld terug losbarstte.

Die arme reus, die sukkelaar die op zijn eentje toch met twee is, stond er verwezen bij.

Toen Slow en mske thuis kwamen lag de hagel te smelten tussen de kasseitjes van het koerke.

Waarom lijkt het, als je in heuvelland woont, dat je steeds bergop moet fietsen? Omdat je veel sneller de berg af bent dan er op natuurlijk.

Al een jaar of twee verzucht mske dat ze toch wel eens in een vlak land wil gaan rijden, zoals die route in St. Amands of zo.

Vorige zondag ontmoetten ze mensen uit het Belgische Bazel en wat vertelden die? Dat ze zo graag eens in een heuvelland zouden willen gaan fietsen.

Had mske hen beter gekend, ze had een uitwisselingsproject voorgesteld.

De mensen gebruiken graag grote woorden zoals “dag van de aarde” en ze vitten op iemand die niet alle dagen zijn stof afneemt of waar de kuis niet centraal staat, maar je kan nergens komen zonder op het afval van anderen te moeten kijken.

We produceren minder afval? Best mogelijk, het ligt gewoon overal in de gras- en bos- en weikanten gesmeten.

Slow wil een foto maken van Pjotr en Line. Pjotr en Line zijn onze dwergkonijnen, voor wie het niet meer weet. Dat hij een foto wil maken van de konijntjes, dat is heel normaal, dat doen veel mensen, maar dat hij een foto wil nemen van Pjotr en Line met een pissebloem achter hun oor terwijl ze de pissebloemblaadjes aan het opeten zijn …

mske peist dat Pjotr en Line daarvoor eerst een cursus bij een modellenburo zullen moeten volgen.

Je kan het zo gek niet bedenken of er worden studies over gemaakt. Nu zelfs al over winden. Interesseert dat eigenlijk iemand? Het is natuurlijk zo dat zo een studiebureau geen opdrachten gaat afwimpelen wegens te belachelijk, want geld in het laatje is geld in het laatje.

Wat we ons wel afvragen is wie op zulke vragen antwoordt. Die 84 mannen en 340 vrouwen dan, wat bezielt die mensen om daar op te antwoorden. En die 0,2% die er geen laten, is dat niet een beleefde manier van te zeggen: “loop naar de duvel”?

Nog niet zo lang geleden was er een studie die uitwees dat pubers kickten op windpraat. Wel ter afsluiting een gedichtje van V van M/V in de tijd dat ze, M/V dan en mske, nog pubers waren.

De scheet is een planeet
door God geschapen
en door de mens gelaten
Eerst in de dikke darm
Dan in de dunne darm
Houdt hij ons broekske warm

Eigenaardig. Daarnet viel mske per toeval op een woord en ineens bedacht ze dat ze dat woord jaren en jaren geleden, gedurende jaren en jaren gebruikt had.

De sprant!

“Zet de sprant in” had moe telkens gezegd. En sedert jaren en jaren gebruikt mske dat woord niet meer. Nu wou ze, zoals mske altijd wil, de nodige uitleg aangaande de oorsprong van het woord “sprant” maar nergens maar ook nergens komt er iets overeen met het voorwerp dat achter het woord verscholen zat.

In elk geval, hier staat ze wel altijd in. Een mens kan uiteindelijk niet zonder vliegenraam.