Zoek
Huwelijkscontracten en samenlevingscontracten hebben één ding gemeen.
De wet verandert als je ze afsluit.
20 mei (Page 3 of 4)
Ik heb altijd gedacht dat ik besluiteloos was tot ik naar een psychiater ging.
Nu weet ik het niet meer zo goed.
Net toen ik deze morgen dat over die konijnen aan het posten was, kwam Slow binnen. Ha! Hij kwam ook van de kapper. Na een heel lange tijd zonder kapper, wegens desastreuse resultaten, hebben ze een andere kapper uitgeprobeerd. En het is blijkbaar een meevaller geworden. Al wou de kapster Slow’s haar achterover hebben omdat dat jonger staat. Dat zal hij volgende keer eens uitproberen, zegt hij.
Ergens deze week hoorde ik mske iets zeggen over “kattenhaar” toen ze het buro uitborstelde. Ik hoop maar dat ze niet willen zeggen dat ik ook moet gaan.
Slow en mske willen terug konijntjes. Nu zei de dierenarts -mijn dieeteten wordt daar gekocht- dat er meerdere patiëntkonijnen van hem met jongen zitten, maar hij wist ze zo niet uit het hoofd te noemen.
Hoe kunnen Slow en mske die nu vinden, allé?
En ja, het gras blijft maar groeien …
Nu heb ik binnenpretjes. Ik heb het er niet voor gedaan maar Slow en mske wisten toch efkes niet waar ze het hadden.
Ze zaten hier aan de pc en hadden al verscheidene keren iets gehoord en ineens was er weer dat geluid en Slow kijkt op en vraagt aan mske wat dat was. “Dat komt van jouw kant” zei mske. Ze keek onder het buro door terwijl ze iets mompelde van: “waar zit Sloef, dat lijkt op niezen”, maar ze vond me niet.
“Wel ja” zei Slow, het lijkt op niezen maar ik was er nogal zeker van bij jou kwam”.
Even later hoorde mske het weer en toen wou ze het absoluut weten, ze stond recht, kwam rond het buro en zag me liggen … op de, met nylon overtrokken, CD-draagtas, die ze ooit gekregen had van Zus om CD’s mee te nemen in de auto. En iedere keer als ik me verleg dan ritselt dat zoals ne nies.
Nu denk ik wel dat die tas verplaatst zal worden.
Bollie had altijd al te kennen gegeven dat ze graag zou paardrijden. Dat weet mske al sedert ze Bollie leerde kennen.
Zoneke besloot dan maar om voor Bollie’s moederdag enkele rijlessen kado te doen. Maar aangezien Zoneke, door bepaalde omstandigheden, niet bij machte was om ook maar iets te onthouden, schreef hij alles op … en vergat dat het bij de telefoon lag. En Bollie vond alle informatie. En Zoneke vloekte en zuchtte …
En wat doet mske vandaag? Vloeken en zuchten!
En ze belde Zoneke op en zei: “ik kan dat al even goed als jij!”
“Wéér Kulleprul” dacht mske toen het tafelkleed verdwenen bleek.
Dat tafelkleed wordt enkel gebruikt bij broodmaaltijden en dat ligt in een schuif zodat wij daar niet zouden gaan opliggen.
Maar … het lag er niet meer. En Slow keek bedenkelijk en mske keek geamuseerd.
En toen mske in het kot passeerde zag ze het, mooi opgevouwen en al.
Ze kwam binnen en vroeg: “is dit geen goed?” en Slow zei: “ik dacht er net aan dat ik, toen ik het uitgeklopt had, doorgegaan ben naar het kot”.
Niks Kulleprul deze keer, maar Slowskin!
mske had altijd al zoiets van “val dood”. Als iemand, klein mske iets misdeed keek ze die aan met val-dood-ogen, haalde haar schouders op in een val-dood-gebaar en ging weg met een val-dood-tred.
Maar ergens binnenin, zat mske daar wel mee al zou ze dat voor geen geld ter wereld laten zien hebben.
Na “het” werd dat nog sterker, in die mate dat ze er helemaal niet meer mee zat, want wat verandert het? Enkel en alleen dat zijzelf er last van had en niet de pester. En meestal denkt mske dan iets in de zin van: “ik zal je niks misdoen, maar je kan beter niet vóór mijn voeten vallen”.
Je mag met twee nu nog zo één zijn, er zijn van die momenten dat je zelfs samen alleen bent.
De donkere wolken van dit raadsel oplossen?
Vannacht hoorde mske de donder, en het was geen donderke, het was een goed uit de kluiten gewassen rommelaar en het goot zo hard dat mske het eentonige geluid diep onder haar dekbed kon horen.
Echt wakker werd ze niet. Maar iets later deed hetzelfde zich nog eens voor. Maar echt wakker werd ze nog niet.
Vanmorgen vroeg Slow: “heb je vannacht het onweer gehoord?”
“Verdorie” dacht mske “had ik geweten dat hij wakker was, hadden we samen kunnen luisteren.
Het heeft ons nooit geïnteresseerd, het interesseert ons niet en het zal ons nooit interesseren. Maar het is wel een beetje afgezaagd om alle jaren, weken of maanden op voorhand te horen dat we gaan winnen om dan na het zoveelste fiasco te horen dat er toch niets aan te doen is, dat het politiek is.
Dan vraagt mske zich af waarom ze dat op voorhand niet weten of is een éénjaarsgeheugen een nieuw syndroom?
