De eerste job die mske ooit had was bij een buitenlandse firma, geen klein ding en ze werkte als 20-jarige met een man van 45.

De man vertelde over zijn zoon die met poppen speelde en nog al zittend plaste. Over zijn dochter die van hem een rijke vent moest trouwen. En van zijn vrouw die maar een Vlaamse boerin was geweest tot ze met hem huwde en die door zijn moeder ingewijd was in de finesses van het leven.

Toen mske huwde begon het: vriendelijke, opdringerige momenten afgewisseld met dreigende arrogantie. En de vaste overtuiging: “Ik heb er al gekend die erger tegenpruttelden, maar uiteindelijk kwamen ze toch op mijn palmares te staan.

mske vroeg overplaatsing en kreeg een vraag als antwoord: “Wil je bij een andere vrouw gaan zitten om wat te lameren misschien”. De personeelschef eiste een officiële klacht die ze dan konden onderzoeken. De vakbondsafgevaardigde lachte haar uit: “Als er nieuw meubilir aangekocht wordt, vragen we voor jullie beiden een bankske i.p.v. twee burostoelen.

mske gaf onmiddellijk haar ontslag en werd onthaalmoeder.

Jaren later las mske in het plaatselijk krantje dat de zoon zich had verhangen uit wraak, de jongen was homo. Verder hoorde ze zeggen dat de man zijn dochter had buitengegooid want ze had mààr een  bediende gekozen.

Zijn vrouw, die stiekem haar dochter bezocht kwam tot de constatatie dat hij al haar schoenen had weggegooid en legde klacht neer bij de rijkswacht, op haar pantoffels …