Verjaardagen!

Er was een tijd dat mske een hekel had aan haar verjaardag. Als kind hoopte ze nog alle jaren dat het volgende keer beter zou zijn en toen ze trouwde dacht ze zeker dat er verandering ging in komen. Maar het scenario bleef immer hetzelfde: een kadootje afgeven en er was weer aan de jaarlijkse gewoonte voldaan.

Na haar trouwen echter kwamen ook nog moe en va en de broers met hun gezin en de zus met haar gezin en dan werd er verwacht dat mske gebak of taart in huis had, want haar vader stond nog niet binnen en zei: “ik krijg hier precies niks te drinken” en terwijl je zijn drankje inschonk was hij al commentaar aan het geven dat er geen gebak op tafel stond. Als dat er wel al stond zei hij: “zet de TV eens op”.

En dan was er het jaar dat mske de TV saboteerde. En toen begon de ene of de andere niet op die bepaalde dag te kunnen en moesten er drie dagen gebakjes op tafel staan. En net toen mske dacht van: “als het tegen de zin is, hoeft het voor mij niet”, kwam er “niemand” en mske nam de taart mee naar moe, plantte ze op de tafel en zei: “volgend jaar zal ik niet thuis zijn”.

Het jaar daarop was ze wel thuis maar was er geen taart of niets meer nodig.

En mske zorgde altijd wel voor de verjaardagen van de anderen. En de zus van Ex zei dat verjaardagskaartjes schrijven meer dan kinderachtig was en mske schreef geen kaartjes meer.

En op een dag was er geen verjaardagswens van mamaEx en met Zus’ verjaardag zei het mens: “jullie ma hoeft niks meer te krijgen, want die verdient ze zelf”. En mske dacht aan alle jaren dat ze voor de verjaardagen van die mensen iets had gedaan terwijl ze ze ook zelf verdienden.

En nu, vandaag doet ze niets voor Schoonzusje, buiten een e-card, maar ze denkt en ze denkt en ze denkt wat ze voor Zoneke zou kunnen doen en voor …