Een eerste aanzet naar de lente en Zus is ziek. Ze is van haar werk naar huis gegaan omdat ze het echt niet meer zag zitten.

Natuurlijk kan ze nu niet meer naar de dokter en zal dat voor morgen zijn. mske heeft haar onmiddellijk haar bed in gecommandeerd.

En mske wil alleen op een eiland gaan zitten. Ze is de eeuwige pech en tegenwringerij zo kotsbeu.

Moest een dag als vandaag in vroegere jaren zijn voorgevallen, had ze nu het boeltje samen gepakt en was boven op haar berg gaan zitten. Maar boven op haar berg bestaat niet meer. Het toevluchtsoord om eens uit te waaien is weg. En als je hier gewoon ergens naar toe gaat om je zinnen eens te verzetten dan kom je toch nog idioten tegen.

En telkens mske denkt dat ze alle idioten al ontmoet heeft, duikt er hier of daar toch nog een op.