Door alle onvoorziene files en historietjes zijn Slow en mske vrijdag pas net op tijd in Lombardsijde aangekomen. Het secretariaat voor die vierdaagse ligt in het militair domein.

mske is altijd al anti-militair geweest maar ze ging maar mee binnen want Slow wilde haar van alles tonen waar hij zijn legerdienst had gedaan.

De brave die de uitleg gaf, antwoordde op geen enkele vraag, maar taterde wel honderuit. Typische militair! Vertelde wat hij wou maar op vragen mogen ze enkel hun stamnummer geven. Ondanks dat vond mske de man wel meevallen. Een jonger mske had er waarschijnlijk een grondige hekel aan gekregen.

En ze hadden gezegd dat ze wat aan de fysiek gingen doen, wel ze hebben er iets aan gedaan. Ze zijn te voet van aan de caravan tot in De Haan gestapt. Bij het begin, toen mske ineens weer die nier voelde dacht ze van: “het wil weer lukken”, maar na een goeie kilometer ging het weg. Eenmaal in De Haan waren ze zo blij dat ze een ijsje gaan eten zijn en een kriek gaan drinken. En dan zijn ze weer de tram opgestapt.

mske was benieuwd, want als ze dat ’s anderendaags niet voelde gingen ze van Oostende-Ravelingen tot helemaal in Westende-St. Laureins stappen.

Zondag was alles in orde en ze vertrokken. En mske stond verbaasd want het was niet meer dat slentergangetje van de laatste weken/maanden maar een deftige stap. En ze zijn er geraakt, zelfs zo goed dat Slow voorstelde om er dan maar ineens het stukje tot Lombardsijde bij te doen, maar daar had mske het niet op begrepen. Je moet je aan je planning houden.

Terug in Bredene was mske zo content dat ze dat klaargespeeld hadden dat ze de trap van de tunnel af huppelde. Beneden bedacht ze ineens dat ze twee maand geleden geen 200m meer kon gaan.

Dus wilden ze vandaag en alle dagen hier ook gaan stappen. Vandaag is dat al ferm gesaboteerd, maar Slow heeft toch al een paar prima parcourtjes uitgestippeld.