Het is zalig om met een bezorgd mens te leven.

Dat heeft mske nooit gekend en ze is verwonderd dat ze op deze leeftijd tot de constatatie moet komen dat zij er van geniet om niet altijd de sterke, straffe ms te moeten zijn.

Nu niet dat mske ineens gaat liggen kermen en huilen omdat ze een verkoudheid heeft, maar Slow maakt tijmthee en zet die dicht bij mskes buro op een theelichtjeshouder en waakt er over dat mske die ook drinkt, wat ze ook doet want ze drinkt dat graag en het doet deugd.

Met momenten staat hij recht en komt plots aan haar hoofd voelen en zegt: “je hebt koorts”.

Of zoals eergisteren toen ze hier zat te suffen achter de pc en hij zei: “zou je niet beter even op de zetel gaan liggen of een uurtje in je bed gaan, ik zal je onder komen stoppen”.