Toen mske vorige week in de wachtzaal van de dokter zat, kwam er een oudere vrouw binnen en mske die meestal wel te vinden is om iets te zeggen in plaats van als twee stomme kameleons het decor te bewonderen zei dat er in de weekblaadjes niet veel in stond.

De vrouw excuseerde zich in het Frans en zei dat ze geen Nederlands verstond. Aangezien de taalgrens hier achter het hoekske ligt, is dat eigenlijk weinig verwonderlijk en mske antwoordde dus in het Frans, waarop die vrouw haar beklag begon te doen over: “les flamands” omdat ze soms vertikten van Frans te spreken en dat Franstalige zelfstandigen in de Vlaamse kant geen werk kunnen vinden en dat er op het stadhuis in het stadje geen Frans gesproken wordt en dat dat scandaleux is. En mske, die wel Belg is, maar wie je niet op haar Vlaamse tenen moet trappen zei dat die gemeentelijke administraties dat zelfs niet meer mogen. Waarop die vrouw met een grote air zei dat ze op haar 70 toch geen Nederlands meer ging leren. En mske dacht er hare van, want als het op haar 70 nodig zou zijn om Oezbekistaans te kennen om naar het stadhuis te gaan, dan zou mske Oezbekistaans leren, al was het om niet gerold te worden.

Vorige week in het zwembad, die dame waarover reeds sprake … Slow dacht dat die mske had aangesproken en vroeg welke taal ze sprak. mske wist dat niet maar ze zei: “aan haar gezicht te zien denk ik dat ze Franstalig is”. Dat is niet denigrerend bedoeld maar enkel Franstaligen schminken zich op die manier. Toen mske dan zei dat het in de week toch rustiger zwemmen was antwoordde die vrouw in het Nederlands en ergens, wat op de achtergrond hoorde je wel dat dat niet haar moedertaal was. En wees gerust, die was ouder dan de andere.