mske had een offensief ingezet tegen de kilo’s. Ze had haar maaltijden terug genormaliseerd, want na “hét” was ze meer gaan eten. Bovendien was ze nog gestopt met aerobic’en en sinds ze vorig jaar door de zolder zakte, met een heel pijnlijk been als gevolg, was ze gaan zitten.

Sedert ze in de weekends naar zee gingen, was ze weer begonnen met stappen. Telkens iets meer kilometers, telkens iets verder. Haar broeken werden te groot, de weegschaal gaf geen krimp. Alle moeite werd in september te niet gedaan, mske kan weer geen 10km meer stappen.

En mske kreeg zin om weer te gaan zwemmen, dat had ze vroeger steeds 2 à 3 maal per week met Zoneke gedaan, tot Zoneke bij Bollie gaan wonen was.

Na amper enkele keren zwemmen kwam mske op een morgen de weegschaal tegen. Meestal merkt ze het ding niet eens op, maar vorige maandag zette ze zich er op en viel bijna plat achterover van het schrikken. Twee kilo weg! Op twee weken tijd, twee ganse kilo’s.

Toen ze het zwempak kocht en in de spiegel keek, schrok ze nog harder! Ze zag er uit of er minstens tien kilo was bijgekomen. Dus zocht ze de ochtend daarna nog maar eens het gezelschap van de weegschaal. Niks bij! Nog 1,6 kg er af. En dat op maar enkele dagen tijd.

Normaal gezien willen ze twee maal per week gaan zwemmen maar nu zijn ze dinsdag, gisteren en vandaag gaan zwemmen. Morgen wil ze terug.

Mensen zijn toch rare wezens! Nu hangen die zwempakken hier bij het stoofke want anders krijgen ze die niet droog om morgen vroeg om half 10 in dat water te duiken.