Toen Slow enkele weken terug opstond, zaten wij hier doodgemoedereerd in het buro en Slow zei daarna tegen mske: “je had de deur niet goed dichtgedaan”. Maar mske wist goed dat ze het extra joepke wel gegeven had en ze zei: “die hebben dat zelf open gedaan”. En Slow keek bedenkelijk en ongelovig.

Nu het echter winter is en de deur dicht blijft voor den trok, laat Slow -ah ja, want die zit het kortste bij die deur- ons weg en weer. Als hij niet snel genoeg is volgens Karboenkel’s normen dan tracht Karboenkel die deur in te beuken en dat hoor je goed. Als hij geen zin heeft in beukwerk dan begint hij daar heel meelijwekkend te janken.

Deze week echter was er een ander” geluid. En Slow vroeg: “wat is dat?” en mske zei: “dat is één van de katten die naar de klink springt”. Wat Slow de bedenking ontlokte: “één van dees keren is het prijs” en mske lachte een beetje van binnen.

Gisteren was er het geluid van iemand die de klink naar beneden haalde, de deur draaide open en Slow stak zijn armen omhoog en zei: “ik geef me over” maar het was alleen maar Karboenkel die binnen wandelde.