“Jàààààààààààààààààààà!”

riep Amke toen het ronde vormke door het ronde gaatje in de Mickey Mouse broek viel. Maar dat riep ze ook toen het vierkante vormpje van een ander zelfde spelleke, dat kleiner was, er ook door ging. Maar toen wou ze de vormpjes terug hebben en stak haar handje door het gat maar kwam vast te zitten.

En mske trok het valluik van de Mickey Mouse broek open en zei: “open”. “Open” zei Amke en haalde de vormpjes er uit. En mske deed het dicht en zei: “toe” en Amke zei iets dat mske dacht te verstaan maar niet zeker was.

Bij de volgende ronde deed mske het valluik open en zei: “open”. En “open” zei Amke. En mske klapte het dicht en zei: “toe” en ze luisterde heel goed. En ja, ze had goed gehoord want: “dicht” zei Amke.

En mske dacht aan vroeger toen ze niet wou dat er onnozele kinderpraat werd verkocht tegen Zoneke. Geen “tuutuut” en geen “waf” maar een auto en een hond. En moe wou het nog beter kunnen en zei: “wagen”, waarop Zoneke die wagen en die auto versmolt tot “wauw”!