Zuster Marie Cornichon gaf Franse steno en ze vertikte het om ook maar één woord in het Vlaams te zeggen. Telkens er iemand een fout maakte noemde ze die: cornichon, vandaar! De echte naam van de zuster weet mske niet meer. Ze was een minimasseurke met een grote mond en dateerde uit de tijd dat de school nog “Institut pour jeunes filles” heette.

En zuster Marie Cornichon beweerde dat je pas elegant kon leren lopen als je kon rondlopen met een boek op je hoofd zonder dat dat eraf viel, waarbij ze dat terplaatse demonstreerde.

Wat er elegant te noemen was aan een klein masseurke dat zo breed was als ze hoog was … maar het boek viel er niet af, dat is een feit. Ze had toen wél nog een kap aan.

Eigenaardig genoeg riep Zuster Marie Cornichon geen visioenen van Afrika op maar werkte gewoon op de lachspieren.