De instantie van de onderlinge overeenkomst! Slow zoekt het nummer daarvan, dat is niet te vinden. Je komt steeds bij het nummer in Leuven. Hij belt naar Leuven, moet eerst de ganse uitleg doen aan de trezemie aan de telefoon, die hem zegt: “ja maar daarvoor moet ge niet in Leuven zijn”. Waarop Slow zegt dat hij dat wel weet maar dat het nummer in de dichter bijgelegen stad niet te vinden is. Waarop die trezemie zegt dat ze dat nummer niet kent maar hem gaat doorverbinden met iemand die het wel kent.

Slow heeft direct visioenen van doorverbonden worden maar niemand krijgen en dan moeten herbeginnen en zegt dat hij ook al tevreden is als ze hem het nummer geeft van diegene die het dichterbije nummer wel weet. Daarop beet ze een stuk van Slow’s neus! Want! Daar werken wel 750 mensen en ze moet dat ook nog opzoeken zenne meneer! Waarop meneer antwoordt dat hij enkel behulpzaam wou zijn zodat zij niet moest doorschakelen.

Krijgt hij na lang wachten toch iemand aan de lijn aan wie hij de ganse uitleg nog eens moest doen en die hem zegt: “ja maar daarvoor moet ge niet in Leuven zijn”. Waarop Slow zegt dat hij dat wel weet maar dat het nummer in de dichter bijgelegen stad niet te vinden is. Waarop die kerel dan het nummer geeft.