Gisteren was Slow aan het sukkelen met iets op zijn pc, waardoor die altijd vastliep. Uiteindelijk liet die zich zelfs niet meer afzetten. En Slow, die normaal de kalmte in persoon is, sprong recht en vloog naar het knopke om die pc af te zetten.

mske, die hier geconcentreerd bezig was, schrok zo erg dat ze ineens de witte deur van drie jaar geleden voor haar ogen zag en de neiging kreeg om op te springen. Gelukkig heeft mske zichzelf goed in de hand en foeterde op zichzelf om zo te schrikken.

Sedert “het” voorviel had ze hier nooit aan gedacht. Misschien zou ze nog gelachen hebben had je iets over die deur gevraagd. Ze zeggen soms dat je geheugen meer opslaat dan je zelf weet. Wel geheugen, wis maar, want er zijn deuren die voor altijd dicht zijn.