In het zijstraatje, dat Slow en mske nemen om de grote steenweg van Tienen naar St. Truiden op te rijden loopt altijd een hond, een soort straathond dacht mske. Maar aangezien die altijd in de buurt van diezelfde plaats vertoeft begint ze daar haar twijfels over te hebben. Die hond moet daar ergens wonen en is dus blijkbaar geen dakloze woef.

Deze morgen, in het halfduister, zag mske hem lopen, maar deze keer op de steenweg. Nét toen mske tegen Slow wou zeggen van: “pas op, die hond loopt daar”, liep de hond bijna niet meer. Nog net op tijd had hij zijn achtereind ingetrokken voor het werd afgereden. Het beest keek zelfs niet om en rende voort over. “Blijkbaar is die dat gewend” zei Slow. Gewend of niet gewend, één van deze dagen …