Altijd weerkerende situatie. Op het ogenblik dat mske beslist van: “en nu is het genoeg, alleman de bomen in” dan is er iemand die niet de bomen in moet, of twee iemanden of zelfs driemanden. En dan denkt mske dat ze de mensheid nog maar eens een kanske zal geven en dan vergeet ze haar goeie voornemens van nooit nog iemand te helpen.

En als ze dan helpt, dan krijgt ze het deksel op de neus. Soms is het maar een klein dekselke maar het is er toch een.

Anders is het dan wel als de pot nog maar eens hulp vraagt en dan … dan drinken we de wraak als witte wijn, met kleine slokjes.

En dan is er die kerel die vraagt: “wat heb je daar nu aan, je hebt hen enkel een lesje geleerd”. Is dat niet genoeg? De kleine geneugten des levens.