« …

Op de middag, als ze met drie aan tafel schuiven gaat het doek open en verschijnen Samson en Gert op het grote scherm. Ze zingen een liedje en Amke zingt mee. “Perfecte timing jongens” denkt mske als Amke in haar stoel begint te schwingen. Blijkbaar lukt het dan toch om frietjes te eten terwijl ze zingt en wiebelt en handjes klapt. Als eindelijk de frietjes op zijn en ondertussen Big en Betsy -die ze niet kent- en K3 en Spring en Plop … de revue passeren, springt ze uit de stoel en gaat midden in de gang een one-woman show opvoeren, been links, been rechts, handje klap links, handje klap rechts, handje klap boven het hoofd, draaien met het gepamperde onderdeel. En een pirouette mag natuurlijk niet ontbreken.

Als mske vraagt of ze even in de buggy wil is het antwoord: “wil niet slapen”, neen, Amke wil terug naar de Bumba speeltuin en als mske haar weer het laddertje wil ophelpen, zegt ze “laat” terwijl ze mskes hand zachtjes wegduwt en ze klautert alleen het trapje op.

Wat later stappen ze voorbij de grote boot en Slow denkt dat die voor haar ook best te doen moet zijn. Hij gaat het eerst even uitproberen. Amke kijkt toe en als het geval zich in beweging zet zegt ze: “Oh Ooooh! Op mskes vraag of ze er in wil met Slow zegt ze: “neen” en ze schudt overtuigend haar hoofdje. Stel dat mske net op dat moment een aanval zou hebben van tijdelijke doofheid, dan zou ze dat “neen” toch wel gesnapt hebben. Als Slow komt en hetzelfde vraagt krijgt hij ook een “neen, wil niet” en Amke stapt doelbewust naar het water en ze wil het vlot op. mske zet het ding in beweging en trekt aan het touw: “laat” zegt Amke en wil het vlot zelf aandrijven. Maar pienter als ze is … dat vlot stopt weer bij de eendjes en Amke “wil in een joene eend”. Als mske dat aan de eendjesmanager vertelt, zegt die dat er veel kindjes niet in de grijze of beige eendjes willen. Kinderlogica! Amke houdt maar weer de hals van de joene eend vast.

Tegen 14u is er een Bumbashow in het amiftheater en stilaan wandelen ze dan die richting uit. “Kom” zegt Amke en neemt mskes hand en stapt de winkel binnen. Ze kijkt rond maar de Samson kleren interesseren haar niet, de CD’s niet, de pluchen mannekes niet, enkel de stand van de boeken, daar blijft ze bijstaan en bestudeert ze. Ze kijkt naar mske en zegt: “boekje ebbe”. mske die toch zinnens was om haar een herinnering te kopen, neemt het boekje, geeft het in haar handje en stopt ook de centjes in haar polleke. Maar aan de kassa staan mensen die een Samson jas kochten en mske moet Amke tegenhouden want ze wil de centen gewoon op de toog deponeren. Als er een andere medewerkster komt, om even iets te checken, moet mske weer ingrijpen want Amke wil die al mobiliseren om de centen aan te nemen. Uiteindelijk is het haar beurt en ze steekt het geld uit, maar het meisje wil het boekje hebben om te scannen. Amke kijkt van: “zo zijn we hier niet getrouwd hé” en houdt het boekje stevig vast terwijl het meiske scant.

Op de Bumbatijd zitten ze op de treden van het amfitheater en weer begrijpt mske de mensen niet die altijd net voor haar moeten weg en weer lopen of gaan staan. Of zijn ze zich enkel bewust van hun eigen kinderen? Wat mske van die hele Bumba denkt gaan we hier niet vertellen. Feit is dat Amke met open mond en blinkende ogen zat te kijken. En alle andere kindjes zijn al even begeesterd. Alleen moeten ze op een zeker moment dansen, maar Amke danst niet op commando, enkel op leuke liedjes.

Na de show vraagt mske of ze haar jasje wil aandoen en dat doen ze dan. Terwijl mske de vragenlijst invult, komt Bumba er aan en Amke zegt niet “pakke, pakke, pakke” maar duikt achter de tafel waarop mske staat te schrijven.

Wordt vervolgd …