mske zit nog altijd goed in de knoop. Ze vraagt zich af waar om ze toch altijd tussen de lijnen moet kunnen lezen i.p.v. zoals de meeste anderen gewoon te lezen wat er letterlijk staat. Vroeger was dat dan een goede reden om even te proberen te helpen, maar daar is ze nu toch al van terug gekomen wegens verschillende redenen.

Hoe dikwijls ze al iets wou zeggen maar dan toch maar zweeg, hoe dikwijls ze al wou reageren, maar toch de reactie niet postte, we kunnen het niet meer tellen.

Maar nu is er die zaak, waar iedereen met de vinger staat te wijzen, omdat het onder de gegeven omstandigheden normaal lijkt om met de vinger te wijzen; alleen als je tussen de lijnen kijkt, je neus tegen het raster duwt en dan kijkt, dan zie je iets anders, net zoals mske altijd iets anders ziet dan wat ze willen dat ze ziet. Ze ziet een mens, die ongevraagd en ongewild in een situatie is gewrongen en om er uit te komen de verkeerde beslissing nam. Verguisd, besmeurd en beklad. En mske heeft medelijden maar kan niets doen. En toch spookt die mens door haar gedachten en haar dromen.

Waarom kan ze nu niet, net zoals iedereen, met de vinger wijzen en “boe” roepen?