Vanmorgen toen de hond van wieweetwie aan het blaffen was van woe-oe, woe-oe, woe-oe, woe-oe, woe-oe, woe-oe, … hoorde mske ineens ergens een deur opengaan en riep een stem die nog dik was van de vaak iets in de trant van: “Dingo … zwijg!” En Dingo zei “waf” en efkes later nog eens “waf” en nog iets later weer “waf” en mske dacht: “mensen als je de hond niet kan laten luisteren, haal dat beest dan in ’s hemelsnaam binnen! Maar die waffen waren niet zo erg als die woe-oe’s en mske is dan maar terug in slaap gevallen. De klokken van half acht en van acht uur heeft ze in elk geval al niet gehoord.

En dan vraagt ze zich af of Bas en Keffer er nog wel zitten. Ik zit al de hele dag voor het venster en die tuin is leeg.