Er zit fernijn op de rozenstruik; zo noemde mske haar grootmoeder dat. Zwarte kleine bolletjes die de blaadjes maar ook de rozenblaadjes. Op het rozeke binnen ziet mske ze ook. En ze herinnert zich uit de boeken van Agatha Christie dat daar in stond dat je dat moest behandelen met zeepsop. Zodoende gaat mske straks de rozenstruik eens onder handen nemen met dreft. Alleen weet ze niet of dat nu puur moet of in een soppeke. Dat ze dat niet met een washandje gaat doen maar met een sproeierke, dat is al zeker.

mske krijgt jeuk, alleen van er nog maar aan te denken. Bovendien is ze gebeten en dan vraagt ze zich af of die zwarte bollekes mensen ook bijten. Haar stijve nek zal toch daarvan niet komen, zeker …