Iedereen moet zijn brood verdienen, dus zijn Slow en mske eigenlijk heel geduldige mensen, maar nu was het er over.

Ze zijn boos boos boos!

Wat is er gebeurd?

Onze vriend met de kreemkar! Eerst zie je hem dagen niet met die hitte. En nu al twee dagen na mekaar komt hij wel. Maar vroeger deed hij de vijf straten van het dorpke. Nu draait hij enkel de straat in die op het huis afkomt, om dan na 150m -voor hem rechts, maar voor ons links- af te slagen. Van hier tot waar hij afslaat is toch ook een stukske van een 50à60m.

Hoe gaat het dan in zijn werk? Het portemonneeke met klein geld ligt op het buro. Horen ze de tingeltangel, dan schieten ze naar de voordeur en zwaaien, zodat de man op die andere hoek kan wachten. Eén van de chauffeurs komt dan nog tot hier gereden, maar nu al twee dagen na mekaar, staan ze -gisteren Slow, vandaag mske- domweg met hun armen in de lucht, terwijl die vent naar zijn voeten zit te kijken.

Slow heeft net de telefoon genomen en gebeld, zeggende: “als die chauffeur geen zin heeft om het dorpke te doen, dat hij hier dan helemaal weg blijft”. Ze gingen hem zeggen dat hij zo snel niet mocht rijden.

Toeval? Hij komt hier net terug voorbij! mske gooit de deur open en die zit toch weer naar zijn voeten te kijken zeker. Ze heeft een kres gegeven, ze brulde kort “hey”!

Daardoor is nu gans het dorpke getraumatiseerd.

Nu is dat natuurlijk al op, ze zat dat hier op de burostoel op te eten. Maar verdorie zenne, dat is nu twee dagen dat ze ne mens zijne gijt laten uitkomen*.

* Dialectuitdrukking waarvan we het AN niet kennen, maar het is wel duidelijk denken we.