Het is normaal dat foto’s nooit gelijken. Zo normaal dat het niet direct opvalt waarom niet.

Ooit las mske dat de twee gezichtshelften van een mens niet identiek zijn, nooit identiek zijn. En als bewijs stonden bij dat artikel twee foto’s. Eén van de linkerkant van het gezicht dat vervolledigd werd met zijn spiegelbeeld en één van de rechterkant van het gezicht dat eveneens vervolledigd werd met zijn spiegelbeeld. Het waren effectief twee verschillende mensen die wel gelijkenis vertoonden maar toch niet identiek waren.

Bij mske is dat zo, dat ziet ze zó, zonder knip- of plakwerk. Niet dat het iets is dat opvalt, maar mske weet het.

Het resultaat daarvan is, dat als iemand een foto van mske ziet, zegt: “de gelijkenis is treffend” terwijl mske dat nooit zo gezien heeft, of nooit zo zal zien omdat zij in de spiegel een spiegelbeeld ziet. Andere mensen kunnen natuurlijk de mske uit de spiegel zien, als ze over haar schouder komen meekijken, maar mske zal nooit mske zien zoals ze echt is, tenzij op foto.

Dat is nogal iets hé, zo een overpeinzing.