Gisteren net toen ze wilden vertrekken kwam er een telefoontje van de klant, die momenteel voor de piekeruurtjes zorgt. Het telefoontje was zowel verontrustend als ophelderend, maar duurde een half uur. En daarna wilden Slow en mske zo snel mogelijk weg. Het zonnetje scheen en het was hier volle zomer. Waarschijnlijk daardoor kon het volgende voorvallen.

Onderweg zien ze het donker worden, ter hoogte van Brussel krijgen ze een bui van jewelste. Zo één waarbij je je ruitenwissers om hulp hoort schreeuwen.

“Verdorie” zegt Slow. mske begint al verder te denken en vraagt: “denk je dat ze gaan afgelasten?” Dat wist Slow niet, maar … hij had geen vest bij en enige andere attributen ook niet …

mske keek naar buiten naar de regen en naar Slow’s t-shirtje en hoopte maar dat het zou stoppen met regenen.

Hij had geluk! De laatste druppels vielen toen ze uitstapten en het herbegon pas als ze al lang binnen waren. En die attributen … die heeft hij ook niet nodig gehad.