mskes fleske eau de parfum was op. Het was een fleske dat ze ooit kreeg en waar ze nu eens niet de oorsprong van vond. “Grommel de grommel de grom” gromde mske.

Daarnet zei Slow “kom we gaan naar St. Truiden, we parkeren aan ’t Staaien, we gaan de brug over en we zijn zo in het centrum”. Dat “zo”, daar had mske al haar bedenkingen over toen ze midden op de brug stonden en ze zag hoe ver die kerktoren nog was. “Maar neen” zei Slow … tot de volgende bocht. Toen zei hij: “oeps … dit stukske was ik vergeten”.

In de winkel hing natuurlijk de geur van al die parfums en ja … daar had mske geen rekening mee gehouden, dat dat meiske die geur uit die fles niet meer ging kunnen ruiken.

Ze heeft dan staan snuiven en ruiken … tot ze iets vond dat er toch enigermate op leek. Lap zeg! mske heeft een dure smaak.

Ze was toch blij toen ze weer in het midden van de brug waren en ze de lichten van ’t Staaien voor haar zag.

Och ja, over ’t Staaien kunnen we ook nog wat vertellen, maar dat is voor sebiet.