Klein mske en tante Jeanne waren samen aan zee en het werd avond en stilaan tijd om terug te keren naar het appartement.

En tante Jeanne stapte en klein mske huppelde en vroeg: “Tante Jeanne morgen komen we toch terug langs de krappen hé?” “Trappen msken” zei tante Jeanne “Jaja” antwoordde klein mske “maar we komen toch terug langs de krappen?” “Trappen msken” zei tante Jeanne weer. Doordrijvend mske vroeg echter nog eens of ze terugkwamen langs de krappen.

Typisch voor mske, of ze nu groot of klein is, als ze gefixeerd is op iets, dan is ze wel degelijk gefixeerd op iets.

En tante Jeanne zei: “msken, als je nu niet trappen zegt, komen we morgen niet terug”. “Trappen” zei mske.

“Zie msken” zegt de tante Jeanne van nu “dat heb ik mij jarenlang beklaagd, jarenlang, dat ik dat toen tegen zo een klein kindje van nog geen drie gedaan heb … en dan weten wat er nog ging komen”. Maar mske lachte tante Jeanne’s gedachten weg omdat ze in wezen nog niet veel veranderd blijkt te zijn.

En nu gaat mske het boelke hier afsluiten en ze gaat samen met Slow langs de krappen naar bed.