Deze week lazen we over enge toevalligheden en het ongelukkig gevoel dat ermee gepaard gaat.

Nu hebben we die operatie van Zoneke ooit al wel verteld, maar we gaan dat nog maar eens doen.

Zoneke werd geboren met een kleine afwijking die op een hazenlipje leek maar er geen was, er was enkel een stuk lip te veel. Ze gingen dat opereren toen hij twee maand oud was. De dag van de operatie, ging mske, om zich bezig te houden, de foto’s van Ex in een album kleven, want die had gewoon al zijn foto’s in omslagen en dozen en wat nog allemaal zitten. En mske sorteerde en sorteerde … tot ze op de foto van het dode kindje viel.

Ineens overviel haar de verschrikkelijke angst dat het een voorteken was, dat ze Zoneke nooit meer terug zou meenemen naar huis.

Net op dat ogenblik kwam die trut van de weeg, die nooit een afspraak nam, maar steeds op het onverwacht kwam, dus ook als er helemaal geen kindje was om te wegen en die ging mske nog maar eens goed belachelijk maken.

mske heeft de vrouw vriendelijk gevraagd te vertrekken en ze heeft de foto’s terug in een doos gegooid.