Drie jaar geleden stonden hier twee kerstrozen. Wat er met die kerstrozen gebeurde zullen we efkes uitleggen aan de hand van enkele uitspraken van mske in die tijd.

Precies of ik heb hier nog geen katshow genoeg, vraag dat maar eens aan de kerstrozen …

en

En mijn katten zijn sowieso de vier schoonste katten op den ele wereld …
Behalve als ze mijn kerstrozen vermassacreren …

en nog:

Die ene ziet er uit of ze met veel moeite in de woestijn is doorgebroken …
De rode delen zijn er nog, al het groen is er af.
De tweede ziet er nog heel goed uit, maar heb ik nu verplaatst in den hoop dat ze die niet gaan vinden, maar ze liggen op vinke … kattenslag, want die twee staan bij mij op ’t buro en worden gemolesteerd terwijl ik ga eten.

en ook nog:

De kerstpot met decoratieve stekels, die in zijn vorig leven een kerstroos was geweest, ligt weer tegen de grond.

Sedertdien stond hier niks meer, omwille van allerlei redenen, die nu niks meer ter zake doen. Maar die niks meer ter zake doende redenen die stoppen ook een keer en nu miste mske dat ineens wel.

Daarnet kwam Slow thuis met een mooi kerststuk, veel groen en kaarsen en een paar bollen en bovendien twee kerstrozen. Een boom zullen ze voor volgend jaar dan wel voorzien.

Dat sierstuk staat in de living, één kerstroos ook. De andere … staat hier en mske zegt: “doe mij er aan denken dat ik die iedere morgen en avond verhuis hé, of Sloef …

Daarnet, toen ik ineens diejen hoechel in het oog kreeg en me recht zette zei ze: “laat maar zitten zenne Sloef, durft er nog niet aan peizen”.

Ik zal maar doen of ik die niet zie zeker, dan vergeet ze hem misschien.