“Zeg, terwijl ik je aan de lijn heb” vraagt Broer “heb jij dat plaatje van Paul Cammermans mee?” mske zegt dat ze enkel haar eigen plaatjes mee heeft en probeert zich ondertussen voor te stellen over welk plaatje hij het heeft, maar er daagt niets. En Broer begint zo iets te zeggen en ineens weet mske het weer. “Ja kijk” gaat Broer verder “er stond nog een liedje op over “Johan” en dat ging

Ik weet, we waren nog klein, Johan …”

en mske gaat verder …
 

“toen was de wereld groot,
we zaten op een steen, Johan,
weet je nog bij buurman’s sloot.
 
Daarboven zeilde stil de maan
we zagen hoe die liep
en we keken naar de hemel hoog
en naar de sloot zo diep.”

“Jij kent dat nog” zei Broer. Natuurlijk! Eens mske iets gekend heeft, blijft dat in haar geheugen zitten. Broer wil het plaatje, om het op CD te zetten en het is weg. Volgens moe heeft Broerke het plaatje altijd als zijn bezit beschouwd en het dan ook meegenomen, maar Broerke denkt dat hij het niet heeft, maar hij zal er eens naar kijken, maar vergeet het telkens weer.

Toch verdomd jammer dat er voor zulke oude dingen niet beter gezorgd wordt.