Als mske gaat zwemmen, dan wil ze haar vooropgestelde aantal lengtes doen en dan naar huis, naar Slow. Wat blijkt nu? Nu mske alleen gaat zwemmen, lijkt het net of er in dat bad ene zit die geneigd is om te socialiseren. En neen, dat interesseert mske niet.

Zwemmen is geen sociale sport. Zwemmen is ook niet met je rug tegen de kant gaan staan en staren als ze daar voorbij zwemt. Net gaan staan waar mske zou moeten aantikken om te draaien haalt ook niks uit, dan zwemt ze wel een meterke scheef. Nog andere trucskes zoals haar kruisen door in de breedte te gaan zwemmen, naast haar gaan zwemmen en afwijken, twee meter voor de kant al omdraaien om toch gelijk te blijven, kop op kop komen zodat ze moet uitwijken … nutteloos, niet sociaal maar puberaal!

En mske, die dacht dat ze van zulk gedoe verlost ging zijn door ouder en dikker te worden, voelt zich bedrogen.

Er zijn twee oplossingen: Slow verplichten om mee te gaan zwemmen als die schouder los gezet is of toch maar in de afgespannen banen de snelle zwemmers gaan irriteren omdat ze veel trager is.

Voor zover wat ik gisteravond al klaar gemaakt had, maar net toen ik wou posten bedacht ik iets en zei: “zeg mske, die beschrijving doet een belleke rinkelen, over die vent heb je al verteld, vroeger. “Maar ja” zei mske “je hebt gelijk, die was daar toen ook al mee bezig. En toen was Slow er bij”. Want ooit heeft mske me nog verteld dat ze ook al in de snelle banen gaan zwemmen was omdat normaal zwemmen anders onmogelijk was. Ook de mond-op-mond ademhaling die ze toen op Slow had toegepast had niks geholpen.

Het probleem, zegt mske, is dat die kerel niet echt iets mis doet, hij is alleen enorm irritant.