“Wanneer ga je nu naar de Zuid bellen?” vroeg hij. “Zoneke heeft daar ook al een discussie mee gehad”. mske legde wat ze in haar handen had neer op een stoel, toen de vrouw met een ruk het witte tafellaken wegtrok en alle vuile vaat de grond op tichelde, terwijl ze zei: “je had maar rapper moeten zijn met afruimen”.

Ineens besefte mske dat er niets veranderd was en ze keek naar de kokkin achter de toog, stapte naar de vrouw in kwestie, greep haar vast bij de witte revers van haar al even wit schort, duwde haar tegen de muur en beet: “ik ben hier voor mijn amusement en niet om te werken”.

Bij deze klare taal ontwaakte mske, nat van het zweet en toen ze de fontein, die haar neus wel was, wou snuiten, lukte dat niet, want haar duim sliep.