mske snoof heel diep. Enkele minuutjes later snoof mske nog eens heel diep. Slow zei: “als je dat nog doet, zet ik de auto aan de kant, rol hem op en eet hem zó op”. Niet de auto natuurlijk, maar de reden waarom mske zo heel diep snoof.

Ze waren namelijk ergens op zo een 25km van hier, waar in de buurt een pizzeria was waarvan ze de uitbater dan wel niet persoonlijk kenden maar op een zekere manier tóch. “Jammer” had mske gezegd “tegen dat we thuis zijn, zijn ze koud”. “Dan eten we die daar op” zei Slow. Maar er stonden geen tafeltjes, enkel een paar tabletten aan de wand met hoge krukken er bij. “Hoe snel zouden ze koud zijn?” vroeg mske. “Weet je” zei de uitbater “als ik nu ze nu voorbak en jullie thuis dan nog even, dan zijn die perfect”.

Zo gezegd, zo gedaan. Maar dan stonden die twee pizza’s zo zalig te geuren op die achterbank dat mske heel diep snoof.

De pizza’s zijn op. “Veel te snel” zegt mske. “Ik vond ze lekker” zegt Slow.

Alleen jammer dat 25km zo ver is om efkes speciaal om pizza te rijden.