En toen waren er de konijntjes. Twee dwergkonijntjes, net wat ons koerke momenteel nodig heeft.

De man vertelde dat hij een nieuwe winkel had in dierenvoeding en accessoires maar dat hij bovendien zelf ook konijntjes kweekte. Eer hij dat verteld had werd hij een tiental keer onderbroken door zijn kinderen. De ene wou een konijntje pakken, de andere een guinees biggetje, het andere kon met haar pollen niet van het hok afblijven. Een hoop gezaag en gezeur.

En aangezien mske het oorspronkelijk eigenlijk wel zag zitten om eens langs die winkel te passeren, weet ze het niet zo goed meer.

We weten nu wel dat de mensen het accepteren dat kinderen onbeschoft zijn, soms zelfs grappig vinden. Wij zijn zo niet. Een kind is grappig als het grappig is, niet als het onbeschoft is. Maar in elk geval, wij zullen geen konijntjes willen waar zo mee geleurd is. Stel dat die beestjes er een trauma aan overhouden en dat ze later naar Amke of Ella zouden bijten.