Ergens op de middag hoorden ze de eerste sirene, zo goed als onmiddellijk gevolgd door een concert aan sirenes.

“Dat lijkt iets ernstigs” zei Slow “want dat is zowel politie als brandweer”. Van dan af hoorden ze regelmatig de sirenes tot Slow ineens zei: “dàt ziet er niet goed uit”.

“Op de radio hadden ze het over een magazijnbrand” zei de vrouw, die Slow en mske naar de donkere rook zag kijken. Veel meer was er nog niet van geweten.

Toen de laatste regenbui de jasjes van de kindjes had nat gekregen, dacht mske dat ze misschien beter richting auto konden, zodat die natte jasjes uit konden.

Bij het naderen van de uitgang bleek de rook uit de buurt van de auto te komen. Slow ging het ticketje halen waarmee ze korting konden krijgen op de parking. Ze hadden pas ’s morgens boven de ingang gelezen dat je op de parking Firoel korting kreeg. De man, die het ticket gaf keek bedenkelijk en zei: “ik weet niet of jullie aan de auto geraken, die ganse buurt is afgezet”.

Een grote massa volk stond in de straat waar ze door moesten. Slow sprak de politieman aan en vroeg hoe ze aan de auto konden geraken. “Rond gaan” zei die. En Slow en mske begaven zich in de aangegeven richting of minstens dat probeerden ze. Kuddes en kuddes en kuddes gaaplustigen kwamen hen tegemoet. Slow, met de buggy met Ella er in kon uiteindelijk het zebrapad bereiken, mske, met Amke aan de hand, werd het beu om tegen die stroom in te stappen en stak nogal onreglementair de afgezette straat over.

De politiemensen bezwoeren de massa om op te krassen maar er was geen lievemoederen aan! Zoals Max zegt: “en een waterkanon inzetten tegen kijkers naar een brand is ook behoorlijk stom hé”.

Aan de eerste straat naar rechts dacht Slow dat het misschien nog iets te vroeg was om te trachten de parking te bereiken. “Ik zal gaan kijken” zei hij. En Amke, Ella en mske wachtten.

“Oma, maar waar is onze auto?” vroeg Amke met een zorgelijk gezichtje. Ze had natuurlijk wel door dat er iets abnormaals aan de gang was. mske legde uit dat het brandde en dat ze daarom rond de brand naar de auto moesten. Ondertussen was de volkstoeloop richting parking zo reusachtig geworden -die parking Firoel is maar een klein parkingske- dat mske dacht dat die toch niet allemaal hun auto gingen ophalen. Nog meer sensatiezuchtigen!

Op de hoek van de straat begonnen twee vrouwen te vechten. Die gingen er nog een lap bovenop geven. Slow kwam snel aangelopen en zei dat ze er door geraakten, maar dat hij niet wist hoe ze daar met de auto weg moesten, aangezien het een éénrichtingsstraat, richting brand, was.

Bij de ingang van de parking, raadde de parkinguitbater hen aan tegen de richting in, de éénrichtingsstraat uit te rijden, terwijl één van de politie-agenten Slow ook aanried om het zo te proberen al dacht die dat het niet zou lukken. Amke, die ondanks de bizarre omstandigheden geen kik had gegeven, zag dit …

en bleef onbeweeglijk staan. “Kunnen we niet wachten?” vroeg ze. mske had dat eerst ook al overwogen, maar de mogelijkheid bestond dat er omwille van het één of het ander nog meer mis ging en dat ze dan helemaal niet meer weg zouden geraken. En ze legde dat zo goed mogelijk aan Amke uit. Gelukkig is Amke, Amke. Ze stapte in de auto. En ze vertrokken.

In dichte drommen drumden de dommen dichterbij. Op de parking leek het wel een festival. De mensen gingen zelfs niet weg voor de vertrekkende XM. Slow is werkelijk rond een idioot moeten rijden. “Wees voorzichtig aan de bocht” gaf de parkinguitbater hen nog mee “normaal kan er niemand van daar komen, het is er afgezet”. Enkel nog een brandweerwagen kwam hen tegemoet.

Toen ze even later wat moesten aanschuiven werd de rook dikker en drong de geur de auto in. “Ik moet eigenlijk rechts” zei Slow “maar ik ga links, zo snel mogelijk uit die stank”.

“Dat ga ik allemaal aan mama vertellen” zei Amke, toen ze eindelijk op de Singel reden en mske haar zei hoe flink ze wel geweest was.