Wat was me dat?

mske heeft daarnet de kattenafschrikkende korrels gegooid. Ze doet de doos hier in het buro open en zegt: “heb je nu al één keer zo een opentreksysteem gekend dat ook effectief werkt?” Er is nog altijd geen vuiltje aan de lucht op dat moment.

Maar dan neemt ze de schaar en snijdt een hoekske van dat aluminium zakske af.

Wat een walm! Wat een stinkende walm!

mske knijpt haar neus en de hoek van het zakske dicht, zegt: “sorry Sloef” en rent naar buiten. “Ja maar” zegt Slow, die ook eens wou rieken. “Kom dan mee buiten” zegt mske.

Weet je wat mske nu erg vindt? Dat pak is goed voor één keer en dan heeft ze nog maar alleen de omgeving van het poortje en de reet in het kot gedaan. Nu kunnen zij elke keer in dat kot mottig worden van de stank en dat allemaal omdat een ander zijn katten niet verzorgt en laat verwilderen.

En dan vraagt ze zich af waarom dat altijd hier moet voorvallen. Een ander hoort ze nooit van die verhaalkes vertellen.