Het was een hondenbuurt waar Slow en mske gisteren gingen stappen. Eerst viel het niet echt op, maar toen deed er een vrouw wat raars. Ze bleef staan en wees haar man op een voorbijlopend koppel maar eigenaardig genoeg had ze het over hun hond. Echt speciaal was die hond niet dus dacht mske dat de vrouw op zoek was naar een hond van dat ras en dat efkes aan haar man wou wijsmaken.

Toen zag ze het bordje: “hondenbar” en “bakjes terugbrengen”.

Wat verder stond een koppel met een trio honden een chihuahua van een ander te bewonderen.

Op het terraske echter … aan elk tafeltje zat minstens een hond. En de drie oudere dames hadden er elk eentje bij. De meest opgesmukte dame haalde een vers gestreken sjaaltje uit haar tas, legde dat op de stoel naast haar en de fifi mocht daar op. De andere schoof een stoel bij waar haar viervoeter op joepte, zonder sjaaltje. De derde hond, ocharme, moest op de grond blijven zitten.

Er kwam een vrouw met twee hondjes, een kind en twee mannen, één van de mannen had ook nog een windhond bij. Die plaatsten zich achter mske en de vrouw begon een gesprek over, jawel, honden. Toen de kleine opeens:”oma krijg ik …” zei, zei de oma dat hij niet moest zagen en ging verder met de ophemeling van haar lievelingen.

Wat later gingen Slow en mske een ijsje eten. Daar stond een groepje mensen wat te babbelen en hun groepje honden stond wat te grommen, want wat apart stond een koppel alleen met een hond die wat asocialer was dan de rest en die uithaalde naar de kudde.

“Als we hier nog komen” zei mske “gaan we een hond huren. “Wil je socialiseren?” vroeg Slow.