Er was een tijd dat mannensokken de kleur hadden van de wol die hun moeder in haar breiwoltas had.

Er kwam een tijd dat wollen sokken uit den boze waren en dat er mousse kousen verkocht werden die zoveel mogelijk beoogden hetzelfde uitzicht te hebben als de zelfgebreide sokken. Die kregen na verloop van tijd het uitzicht van sokken “van den ermen” waardoor de dragers ervan als sociale gevallen bestempeld werden.

Het waren de gloriedagen van Bjorn Borg en die had toch zulke klassevolle witte sokken aan.

We zijn vele jaren later en de witte sokken worden afgebroken en bespot. Of is het ook gewoon weer een afzetten tegen de dingen van vroeger? Of het mooi is of niet, laten we in het midden, maar wat ons verbaast is dat die witte sokken opduiken in lijstjes van de ideale man. Net of de ideaalheid in een sok zit. Wat als je een man ontmoet met de ideale sok maar een nurkse vent is. Wat als de ideale man in een witte sok zit? Niet moeilijk toch. Je zegt één keer: “lieveling, ik houd niet van witte sokken” en de zaak is geklaard.

De liefde van de man gaat door de maag en die van een vrouw door zijn sokken.