Er was iets waar mske graag een antwoord op had gehad. Een simpel antwoord dat enkel zou bestaan uit “ja” of “neen”. Daarvoor moet ze een instantie opbellen. Maar telkens ze aan die vraag dacht, was ze net niet in de buurt van de telefoon tot daarnet tien voor twaalf.
“Och” dacht mske, toen ze “van 8 tot 12u” zag staan “geen opzoekingswerk, één woordje antwoord; dat kan nog” en ze belde de instantie. De receptie schakelt haar door met iemand die onmiddellijk zegt: “ik weet daar niks van, ik ben van een andere dienst, de dienst in kwestie heeft middagpauze”. “Oh” zegt mske “hier staat tot 12u”. “Jawel” zegt hij “ik ben hier, maar zij zijn al buiten. U kan best rond twee uur terugbellen”.
mske heeft maar niks gezegd over de vermelding “van 13u tot 17u”. Ze zullen hunne pousse-café nog nemen, zei Slow.
koenie kiplekker
TITEL: de vernieuwde snaar
(zing) de bureaucratie, de bureaucratie, de bureaucratie… ik moet ze niet.
ze zijn er met zo velen -echter zonder kennis om te delen – je wordt er meestal niet geholpen – enkel je rekening wordt gemolken.
de bureaucratie, de bureaucratie, de bureaucratie…ik moet ze niet.
koenie kiplekker,zat laatst luidop mee te zingen met het wachtmuziekje zelfs toen hij eindelijk werd doorgeschakeld, groet.
Meermin (Belgium)
zo herkenbaar.
maar de aanhouder wint! alleen…
…dat aanhouden kost soms wel de nodige moeite