Het begon al vroeg door lawaai bij de buren. Blijkbaar willen onze buren ook werkzaamheden laten uitvoeren en nog blijkbaarder hebben zij wel iemand gevonden die daar ’s morgens aan begint in plaats van om een uur of tien als zijn muts goed staat.

Wat Slow deed besluiten om toch eens te horen hoe dat zat met dat keuringsverslag. En daar liep het fout. “Zo niet hé mannekes” dacht mske en ze greep de telefoon. Ze pleegde een telefoontje om inlichtingen. En dat liep fout. Blijkbaar moet het hier altijd geld kosten als je ergens je recht wil halen en bovendien had de persoon aan de andere kant een maandagochtendhumeur. “Als ’t zo niet gaat …” dacht mske en pleegde dus maar een ander telefoontje, naar de ongenaakbare zelf! Dat liep niet fout. Hij zal gedacht hebben: “ms heeft een maandagochtend humeur”.  Maar ’t zou geregeld kunnen zijn.

In elk geval was mske een beteke heel erg woest en heeft dan maar een moeilijk dossier onder handen genomen, haar toetsenbord rookte toen ze op verzenden klikte en het dossier de mailbox uitschoof.

Hadden ze gedacht van onze maandag wat te komen verbrodden, voorzeker …