“Ik heb gisterenavond mijn cola light vergeten” dacht mske toen ze wakker werd. En ergens was ze daar nogal opgezet over, anderzijds was er daarbinnen in haar hersenpan ene aan het mekkeren van: “stom hé, straks hebde koppijn”. “Zwijg” zei mske “en laat me voortslapen”, wat ze bijna deed.

Want toen begonnen er hier wat verder twee te sjauwelen en dan zeggen ze dat vrouwen … pffff … die tetterden en tetterden maar en hier in dat dorpskommeke dragen stemmen nogal ver en dat klonk als twee bouwvakkers die tegen mekaar bezig waren met een trilhamer op de achtergrond, maar dan zonder trilhamer. “Zwijg” dacht mske nog eens en ze stak haar ganse laken in haar oor.

Dat was niks gekort en ze besloot maar op te staan. En als ze gelaarsd en gespoord naast haar bed stond, reed die camion toch weg zeker.

Wat is dat nu met die cola light? Eigenlijk feitelijk hebben we nu geen goesting om dat te vertellen, misschien dat we dat sebiet eens volledig uit de doeken doen, maar nu gaan we volstaan met te zeggen dat mske nog enkel ’s morgens en ’s avonds een sloek cola light drinkt om die mekkeraar daar binnen in haar hersenpan in de waan te laten dat er geen vuiltje aan de lucht is. En als mske geen last ondervindt vandaag, dan zal ze overwegen om dat sloekske ’s avonds ook stillekesaan af te bouwen.