Slow heeft gisteren op mske haar teen gestaan. Dat is niet niks. Diegenen die Slow kennen, kunnen dat beamen. Nu is het niet dat ze hier de gewoonte hebben van op mekanders voeten te lopen maar …, ik weet niet of ik dat ga mogen zeggen van mske, ze placeren hier zo af en toe eens een danske als er een tof muziekske op de radio is.

En gisteren was ’t van dat. Slow had een aperitiefke ingeschonken en hij trok mske tegen zijne zjelee en, patat, ’t was gebeurd. Die teen heeft een heel poos gezeurd, maar toen waren er andere zaken aan de orde en uiteindelijk ging dat toch over.

Gisterenavond echter zei mske: “mijn teen gaat precies blauw worden” en van de slag begon die teen weer te zeuren.

Deze morgen heb ik stiekem geprobeerd om onder de pc-tafel en onder de ontbijttafel en onder de burotafel te geraken om die teen te gaan bestuderen, maar mske zei: “maar allee Sloef, wat zit jij nu altijd onder mijn tafels te doen?”