Toen begon mske het toch wel eigenaardig te vinden dat dat t-shirt nergens opduikt en vroeg zich luidop af waar het na de laatste wasbeurt is gebleven. “Ik zou ’t niet weten” zegt Slow “ik weet niet eens of ik weet hoe het er uit ziet”. “Zwart met raglanmouwen” zei mske nog eens en ze tekende het nog eens voor.

Zondag was het hier wat friskes en mske bedacht luidop dat het nu toch wel weer was om iets meer aan te trekken. Slow stond recht, stapte richting deur, tot aan de trap, kwam terug en zei: “oewen maven?” “Raglanmouwen” zei mske. Slow kwam terug met mske’s mauve shirt met de gewone lange mouwen. “Ja maar” sputterde hij “kan ik toch niet weten wat die dingesmouwen zijn”. “Dit” zei mske en googelde “raglanmouwen”.

Gisteren middag wandelde hier een vrouw voorbij. “Kijk” wees Slow naar het venster “die madam heeft zulke mouwen”.

mske is daar vet mee.