Een grijze sweater. Een grijze sweater met een kap van het merk Gapstar.

Het was een zalige sweater om aan te trekken, aan de ruime kant, met een warme, licht gemoltoneerde binnenzijde. mske trok de sweater dikwijls aan als ze buiten of ergens naartoe moest waar het er niet al te formeel aan toe ging. Ze stond daar goed mee. Een ruimvallende, soepele grijze sweater rond een slank figuur, het kon niet beter.

Alleen … de sweater was niet mskes sweater. Hij was van Zoneke. En zo kon het gebeuren dat mske met de ruimvallende grijze sweater zich goed zat te gevoelen en Zoneke zei: “mama, ik zou graag mijn sweater hebben”.

En toen kwam de dag dat mske voor haar nieuwjaar of voor haar verjaardag van Zus en Zoneke een sweater kreeg. Een grijze sweater. Een grijze sweater met een kap van het merk Champion.

mske stond er goed mee. Een iets minder ruimvallende, iets minder soepele, iets donkerder grijze sweater rond een slank figuur én de hare, het kon niet beter.

Maar toen kwam de tijd dat mske zo slank niet meer was en de sweater niet meer zo ruimvallend was en dus niet meer zo goed zat. Hij bleef in de kast. Tot gisteren.

Jawel hoor, mske is conservatief op haar kleren. Al haar kleren van voor het fiasco hangen en liggen nog steeds in de kleerkast in de hoop dat ze er ooit nog eens in geraakt, al zijn er sommige zaken waarvan ze denkt dat ze niet meer voor haar leeftijd zijn, maar dat zal ze wel zien als het ooit zo ver is.

Gisteren dus, mske nam haar grijze sweater, trok hem aan en ze stond er zowaar goed mee. “Dat is toch niet meer voor mijn leeftijd” dacht ze eerst, maar haar spiegelbeeld vroeg zich af waarom. Een vermagerend mske ziet er namelijk al jaren jonger uit en dan met zo een slungelachtig kledingstuk zag ze er weer uit zoals ze er altijd graag uitzag.

“Heb jij nu papa’s sweater aan?” vroeg Ella “of heb je er zelf ook zo een?” mske vertelde het verhaal van de twee sweaters.

Twee? Jawel, Zoneke is ook conservatief op zijn kleren.