Er zijn zo van die venten! Welgemeende excuses voor het woord, maar je zou ze met hun kop tegen de muren knotsen.

mske had het vroeger al ondervonden. Dat zijn van die kerels die denken dat vrouwen van niets anders verstand dienen te hebben dan van hunne kookpot en voor de rest moeten zwijgen.  Die van het verleden laten we rusten. mske kent sowieso de juiste toedrachten van toen niet meer.

Toen de nieuwe ramen er in stonden en mske zei: “en nu nog bloemen aan die gevel” zei die kerel tegen Slow: “daarmee zou mijn vrouw nu eens niet moeten afkomen sie”. mske zweeg wijselijk want Slow kon daar niet aan doen en die zijn vrouw was dan toch maar een seut en mske doet toch haar goesting.

Ergens vorige week weer.  Aangezien Slow en mske op zoek zijn naar een tweedehandskolenkachel, het waarom en hoe hebben we al halvelings verteld, vroegen ze aan iemand die het kon weten hoeveel de kolen momenteel kosten. “Negen euro” zei die. “Per?” vroeg mske.

Hij stond haar te bekijken als een hond op een zieke koei. Dit is een uitdrukking van moe, maar we vonden die wel leuk om hier eens tussen te lappen.

Hij antwoordde niet, tot mske nog eens, nadrukkelijker deze keer, herhaalde: “per?” waarop Slow vroeg: “per zakske?” en de kerel wat onbestemd met zijn kop stond te … ten was geen knikken en ten was geen schudden.  Het antwoord was ten andere ook nog verkeerd.

De rest van het verhaal heeft geen betrekking op van die venten, dus vertellen we dat wel eens als we het over kolen willen hebben.

Zie je nu waarom mske bloemen aan die gevel wil, misschien hanggeraniums, dan moet ze zich niet meer tegenhouden om er ene met zijn kop tegen de muur te knotsen. Dan is dat sowieso gecamoufleerd.