“Foert” dacht mske, stond recht en stapte naar de living hierover waar ze bij Slow in de zetel plofte. Steracteur-sterartiest was bezig. mske kent dat wel niet maar heeft er wel over gehoord. “Hoe werkt dat nu?” vroeg ze. “Ik zou ’t niet weten” zei Slow “ik kijk daar gewoonlijk ook niet naar”.

Het was net aan ene Matthew en mske dacht: “die is niet slecht hé” en dus keek ze maar verder en kreeg de hippentrip van dat gedoe op ’t laatste waar het er om gaat om zo lang mogelijk te wachten met uitslagen geven. Wat een kiekeren zijn dat. En dan nog dat treiterachtig gedoe om drie mensen, die al dachten dat ze er niet bij waren, terug te roepen om er daar maar één van te nomineren. Stel je eens in de plaats van die twee anderen. Dan kreeg die Hollandse Dolly Dot -volgens Slow was dat iemand van de Dolly Dots- nog de opmerking dat ze het nog te rap gezegd had. Dat mocht niet om de spanning op te drijven. Het doel van spanning op drijven is dat de ontspanning als een ontlading komt. Dit niet, dit werd gewoon saai.

Toen ze overschakelden voor de film -ze gingen naar Face/Off kijken- zagen ze nog een glimp van Alex Agnew en Slow begon hem snel op te nemen. Niet dat ze daar bepaald fan van zijn, maar ze wilden toch ook eens iets meer dan een fragment zien.

Face/Off dan. Na zowat een uur kreeg mske het op haar zemelen wat ze dan ook luidop zei. “Wat?” vroeg Slow. “Wel” zei mske “dat ik dat niet zou doen”, waarmee ze die operatie en dat ganse gedoe bedoelde. “Ik weet van niets” zei Slow “ik was efkes weg”. Lag die gewoon te slapen terwijl mske zat te denken dat hij zo gespannen zat te kijken.

“Niet voort kijken?” vroeg Slow? “Niet voortkijken” antwoordde mske.

Ze hebben dan maar naar het einde van Alex Agnew gekeken en daarna naar het opgenomen stuk. Het begin zullen ze wel op een andere keer zien zeker.