Hier staan zo een tiental geschreven berichtjes in concept. Sommige van die berichtjes zijn al oud en vloeiden op een zeker ogenblik zomaar uit onze pen al is die pen heden ten dage dan een toetsenbord. Maar ze geraken niet op het blog en daar zijn echt wel gegronde redenen voor.

Er is het berichtje met de Franse titel. Dat staat op zijn minst al zes maanden in de wachtrij. Eigenlijk is dat voorzien voor als Slow en mske ooit eens op vakantie gaan. Als we ons daar aan houden geraakt dat berichtje waarschijnlijk nooit op het blog. Bij aanvang konden Slow en mske al twee weken op vakantie gaan met de berichtjes van dezelfde datum maar zo af en toe is er hier al eens eentje tussen gedruppeld.

Daarbij staan nog eens zoveel ideetjes om iets over te schrijven maar dat komt er ook niet van, want daarvoor ontbreekt ons de zin en de goesting. En neen, dat is niet hetzelfde. We kunnen wel zin hebben in een postje, maar als de goesting om te schrijven ontbreekt, dan komt het er ook niet van. De goesting is altijd sterker dan de zin natuurlijk, want als je de goesting forceert verwatert het berichtje en hangt het met haken en ogen aan mekaar.

Jenny Tanghe, Nand Buyl en Fons Fraeters hebben ook een vermelding bij onze concepten. Maar we zijn niet zo goed in lof toezwaaien en als alles al gezegd is, vallen wij gewoon in herhaling. En bovendien is het geschrevene altijd maar een verwaterde versie van het gevoelde.

Daar zijn ook de recentste en minder recente zaken die mske zag op TV zoals een stuntelige maar aandoenlijke reportage in Koppen over de ontvoering van tienduizend Chinese vrouwen per jaar, de films “The bridges of Madison County”, “Signs” en “Identity” – die laatste zagen we pas gisteren.

Over “Signs” gaan we het zeker nog wel eens hebben en voor dit berichtje hebben we dan weer de goesting geforceerd, ten is niet goed, maar ’t zal moeten voldoen. Waarom we dan geen van die andere posten? Aaah, daar staat mskes muts niet naar.